Traceability is een relatief nieuw concept en is van toepassing op supply chain controle en management. In de laatste decennia is de vraag naar een strengere traceerbaarheid sterk toegenomen. Welke redenen liggen aan deze evolutie ten grondslag? Wat zijn de gevolgen?

Van batchnummer identificatie naar informatie op itemniveau

Het traceren van batchnummers voldeed tientallen jaren lang, totdat twee belangrijke gebeurtenissen daarin verandering brachten. Ten eerste leidde de  voedselcrises door de ‘gekkekoeienziekte’, vogelgriep en crises in de varkens- en groentensector tot de vraag naar artikelidentificatie en -informatie, inclusief batchnummers, datum, herkomst en producent. Daarna werden de beperkingen van de traditionele controlesystemen duidelijk door de terroristische aanslagen van 9/11. Meer papierwerk en grenscontroles zijn niet opgewassen tegen de globalisering zonder end-to-end traceerbaarheid in de productie of de verzending en de aansprakelijkheid van de deelnemende partijen. De kosten van volledige traceerbaarheid, vertragingen in de harmonisatie van technologie en wetgeving en het gebrek aan investeringen van deeelnemende partijen in de supply chain stonden een snelle implementatie van nieuwe traceability normen echter in de weg.

Een periode van harmonisatie

Tegenwoordig hebben organisaties zoals de FDA (Food and Drug Administration) en de Europese Unie en private organisaties nieuwe internationale standaarden en voorschriften gedefinieerd. De huidige trend is de verwerking per eenheid of de individuele identificatie via een uniek serienummer (serialisatie). Elk product heeft een eigen identiteit, wat het mogelijk maakt om de herkomst, het traject dat het product heeft afgelegd en de gebeurtenissen die het heeft ondergaan voor het bij de consument komt, te kunnen traceren. Batchnummers stellen ons in staat een groep producten te koppelen aan grondstoffen, resources en processen te koppelen die tijdens de productie zijn gebruikt. Serialisatie geeft productidentificatie een dynamische dimensie. Dat biedt toegevoegde waarde op drie niveaus: de authenticiteit van een product kan worden gecontroleerd, men kan kritische gebeurtenissen in de levensloop van het product traceren en het waarschuwingssysteem voor specifieke productparameters verhoogt de veiligheid (door eenvoudigere recalls en het blokkeren van distributie).

Nieuwe generaties identifiers

1D barcodes bevatten slechts beperkte informatie en kunnen geen onderscheid maken tussen twee dezelfde producten die op verschillende tijdstippen zijn geproduceerd. Daarnaast is het succes van RFID beperkt vanwege de hoge kostprijs van tags en technische problemen met de signaalsterkte en de afstand van de ontvanger. Tweedimensionale codes (PDF417, Datamatrix, QR) openen nieuwe mogelijkheden omdat ze meer artikelinformatie bevatten, gemakkelijker te dupliceren zijn en leesbaar zijn als er delen ontbreken.

De farmacie geeft het voorbeeld

De farmaceutische sector nam het voortouw door 2D codering te gaan gebruiken. Dit was een trigger voor andere sectoren met dezelfde uitdaging op het gebied van beveiliging, namaak en parallelle markten zoals industriën voor cosmetica, luxegoederen en voeding. GS1, de organisatie die verantwoordelijk is voor barcodestandaardisering, volgde deze trend en ontwikkelde de nieuwe Databar, die meer gegevens kan bevatten. 

Terwijl globalisering, massaproductie en ‘offshoring’ de complexiteit van de supply chain verhogen, nemen de gezondheidsrisico’s voor de consument toe door het gebruik van bewerkte ingrediënten. Door dalende kosten voor eenheidscodering en zwaardere sancties eisen de wetgevers dat de producenten en distributeurs de wetgeving naleven voor het welzijn van de consument. Nu de eindklanten vragen naar volledige traceability, kan niemand er nog omheen. 

Download the full text (EN)